Elif Emir Öksüz

Geçtiğimiz haftalarda önce dergi okurlarının yakından tanıdığı Zeynep Şule Yılmaz ile Samsun’da bir sempozyuma katıldık, ardından da yine okurların yakından tanıyacağı Deniz Aydemir Döke’yi görmeye Antalya’ya gittim. Her iki yolculukta da elinde baston olan bir kör olarak tuvaletten otogara çeşitli alanlarda varlık gösterdim. Bir kör olarak seyahat etmek yalnızlığın çok farklı, zaman zaman çok nesneleştirici, bazen de yorucu katmanlarını bana tekrar tekrar hatırlattı.

Bu ay biraz haddim olmayarak yaşamadığım bir konuda yazıyorum. Evet ben engelliyim ancak Engelli bir çocuğum yok. Aşağıda okuyacaklarınız biraz geri dönüp baktığımda anne ve babama söylemek istediklerimden ve biraz da otistik bir çocuk annesi ve Sosyal çalışmacı Barbara Boroson’ın 2024 basımı Ailede Engellilik kitabından derlediklerimden oluşuyor. Her engel kendine özgü olduğundan bu yazdıklarımın herkesi kapsamak amacıyla biraz genel kalmasından da endişeliyim.

Sayın engeli olan okuyucularımız hepinize merhaba,

Ben, Engelli olan pek çok okuyucuya sahip bir derginin yazarı olarak uzun bir aradan sonra, siz engeli olan bireylere yeniden kelimelerimle ulaşmaktan dolayı çok mutluyum. Efendim laf salatamızdan memnun kaldıysanız ana yemeğe geçelim.

Aylar önce, Nisan 2023'te "Çok Cana Yakın Ama O Olmaz" başlıklı bir yazı yazmıştım. Bu yazıda "Kalıp Yargı İçerik Modeli (Fiske ve ark. 2012)" diye bir modelden söz etmiştim ve bu modeli neden bu kadar az engelli milletvekili adayı gösterildiğini anlamak için kullanmıştım. Kısaca hatırlatmak gerekirse, bu modele göre kişilerin veya grupların diğer kişiler tarafından yetkinlik ve cana yakınlık boyutları üzerinden algılandığını yani bir yerlere yerleştirildiğini söyleyebiliriz. Diğer bir deyişle toplumdaki kalıp yargılar bu boyutlar üzerinde kümelenmektedir.

Her şey İstanbul’da yaşayan Engelli Kadın Derneği üyesi sevgili Mine’nin Feminist Gece Yürüyüşü için engelli kadınlarla ilgili bir pankart yazmak ve taşımak istemesiyle başladı. Yarım saat içinde minik bir beyin fırtınasıyla dört pankart ortaya çıkardık. Hepsi ayrı güzel, hepsi ayrı kıymetli. Derneğin sosyal medya hesaplarında yerlerini aldılar bile. Bu ay bunlardan birinin hikayesini anlatmak istiyorum şimdi sizlere. 

Nurşen Korkmaz

nsunarkorkmaz@gmail.com

Çocuklarımız bizim kör olma durumumuzu kullanıyorlar mı? Kullanmak mı, istismar etmek mi, bu da ayrı bir soru tabii.

MasterChef jüri üyelerinden Mehmet Şef sol elinin hikayesini, aslında kendi hikayesini programda paylaşmış. Sosyal medyada link düşünce önüme açıp izledim. Normalde programı düzenli izlemem ama jürileri tanıyorum. Görünce ilgimi çekti. Yarışmacı Melek Hanım kendi hikayesini paylaşınca, çok benzer bir hikayeye sahip Mehmet Şef suskunluğunu bozup çok olumlu, çok destekleyici ve çok örnek bir biçimde kendi hikayesini paylaşmış. Onlar hadi aynı programda, peki benim bu yazıda ne işim var?

Değmeyin bastonuma.

Bedenime değmeyin.

Eger sevda bu demekse

Ben vazgeçtim, beni sevmeyin.

Garipliğim kader değil.

Sakatları dinleyin.

Bu yıl da efkarlıyım.

Her şey İstanbul’da yaşayan Engelli Kadın Derneği üyesi sevgili Mine’nin Feminist Gece Yürüyüşü için engelli kadınlarla ilgili bir pankart yazmak ve taşımak istemesiyle başladı. Yarım saat içinde minik bir beyin fırtınasıyla dört pankart ortaya çıkardık. Hepsi ayrı güzel, hepsi ayrı kıymetli. Derneğin sosyal medya hesaplarında yerlerini aldılar bile. Bu ay bunlardan birinin hikayesini anlatmak istiyorum şimdi sizlere.

Bu ay çok şey var kafamda yazmak istediğim. Geride kalan 3 Aralık, örnek bir uygulama olarak BM Kadın Birimi Türkiye ofisinin personellerine verdiği eğitim, okuduğum “Pişmemiş Üzümlü Kek” isimli zorla oldurulmuş bir kitap ve olmayan sosyal medya alternatif metinleri.

Evet, yanlış duymadınız paraya aşığım. Öyle her istediğimi aldıracak, her istediğim yere götürecek çok paraya değil aşkım. Tek bir paraya aşığım. Benimki ilk görüşte aşk. Parmaklarım dokunur dokunmaz bağlandım ona. Yıldırım aşkım Kanada dolarını anlatacağım size şimdi.

Evet, yanlış duymadınız paraya aşığım. Öyle her istediğimi aldıracak, her istediğim yere götürecek çok paraya değil aşkım. Tek bir paraya aşığım. Benimki ilk görüşte aşk. Parmaklarım dokunur dokunmaz bağlandım ona. Yıldırım aşkım Kanada dolarını anlatacağım size şimdi.

Merhabalar değerli okurlar,

Bu ay sizleri Engelli Kadın Derneğinin Birleşmiş Miletler Kadın Birimi Türkiye ofisi desteğiyle yürüttüğü bir proje hakkında bilgilendirmek istiyorum. Bu proje Toplumsal Cinsiyet Eşitliği İçin Güçlü Sivil Alan projesinin bir parçası olarak yürütülüyor. Projenin adı Engelli Kadınlar Kimdir? Eğitim, istihdam, sağlık, şiddet, toplumsal katılım ve hizmetlere erişimdeki güncel durumu anlamak. Ben de bu projenin koordinatörlüğünü yürütüyorum.

Bir gün engelli bir kadın güzellik salonuna gider. Salonda çalışanlardan birinin aklından şu cümle geçer: “Ne güzel, kendine özen gösteriyor.” Aynı salondaki başka birinin aklından da şu ifade geçer: “Ne gerek var ki güzellik salonuna gelmiş. Bir o kusurdu hayatında.” Hikaye şimdilik bu kadar.

Küresel Erişilebilirlik Farkındalık Günü, her yıl Mayıs ayının üçüncü Perşembe günü olarak belirlenmiş. Amacı, erişilebilirliği dijital ortamda da mümkün kılmak. Joe Devon adlı bir web geliştiricisinin 2011 yılında yazdığı bir blog yazısıyla başlamış her şey ve 2012 yılından beri ilgili günde dijital erişilebilirliğe dikkat çekmek için pek çok etkinlik düzenlenmiş.

Engellilere yönelik tutumlar olumlu mu olumsuz mu şöyle bir düşünün. Engellilerin çok neşeli, cana yakın, sevgi dolu, hayata küsmemiş, arkadaş canlısı olduğunu söyleyenler var. Öte yandan okullara kabul edilmeyenler, işe alınmayanlar, alınsalar bile terfi ettirilmeyenler yine engelliler.

Yazdım sildim, yazdım sildim. Paslanmışım galiba. Bir türlü başlayamadım. Yüzüncü sayımız kutlu olsun. Dergimizi bu günlere getiren herkesin eline emeğine sağlık. Bu hiç de kolay bir iş değil çünkü. Daha nice güzel yılların olsun EEEH. Olsun ki biz de buradan sesimizi duyurmaya devam edelim.

Yazdım sildim, yazdım sildim. Paslanmışım galiba. Bir türlü başlayamadım. Yüzüncü sayımız kutlu olsun. Dergimizi bu günlere getiren herkesin eline emeğine sağlık. Bu hiç de kolay bir iş değil çünkü. Daha nice güzel yılların olsun EEEH. Olsun ki biz de buradan sesimizi duyurmaya devam edelim.

Yazdım sildim, yazdım sildim. Paslanmışım galiba. Bir türlü başlayamadım. Yüzüncü sayımız kutlu olsun. Dergimizi bu günlere getiren herkesin eline emeğine sağlık. Bu hiç de kolay bir iş değil çünkü. Daha nice güzel yılların olsun EEEH. Olsun ki biz de buradan sesimizi duyurmaya devam edelim.

Yazdım sildim, yazdım sildim. Paslanmışım galiba. Bir türlü başlayamadım. Yüzüncü sayımız kutlu olsun. Dergimizi bu günlere getiren herkesin eline emeğine sağlık. Bu hiç de kolay bir iş değil çünkü. Daha nice güzel yılların olsun EEEH. Olsun ki biz de buradan sesimizi duyurmaya devam edelim.